Ο Χάρι Πότερ και η φιλοσοφική λίθος

8. Ο καθηγητής των φίλτρων

«Να, δες τον!»

«Πού;»

«Εκεί. Δίπλα στον ψηλό με τα κόκκινα μαλλιά».

«Ναι. Είδες το πρόσωπο του;»

«Είδες το σημάδι του;»

Οι ψίθυροι ακολούθησαν τον Χάρι απ' την πρώτη στιγμή που βγήκε απ' το δωμάτιο του το άλλο πρωί. Παιδιά που στέκονταν στη σειρά μπροστά στις διάφορες τάξεις, ανασηκώνονταν στις μύτες των ποδιών τους για να τον δουν, ή τον έπαιρναν από πίσω στους διαδρόμους, κοιτάζοντας τον με ολοφάνερη περιέργεια. Ο Χάρι παρακαλούσε από μέσα του να τον αφήσουν ήσυχο, γιατί προσπαθούσε να συγκεντρωθεί και να μη χάσει το δρόμο του, καθώς πήγαινε από τάξη σε τάξη.

Υπήρχαν 142 διαφορετικές σκάλες στο «Χόγκουαρτς», άλλες φαρδιές και μαρμάρινες, άλλες στενές και στριφτές, άλλες ξύλινες κι άλλες μ' ένα παιχνιδιάρικο σκαλοπάτι στη μέση τους, που εξαφανιζόταν κάθε τόσο κι έπρεπε να θυμάσαι κάθε φορά να το πηδάς. Κι έπειτα, ήταν οι πόρτες: πόρτες που δεν άνοιγαν, εκτός αν τους το ζητούσες πολύ ευγενικά, ή τις γαργαλούσες σ' ένα ειδικό σημείο· πόρτες που δεν ήταν πραγματικά πόρτες, αλλά τοίχοι που παρίσταναν τις πόρτες και πόρτες που άνοιγαν κι έκλειναν από μόνες τους. Ακόμη, ήταν πολύ δύσκολο να θυμάσαι και το πού βρισκόταν το καθετί, γιατί όλα άλλαζαν συχνά θέση. Οι άνθρωποι στα πορτρέτα έβγαιναν απ' τα κάδρα τους για να επισκεφθούν ο ένας τον άλλον. Ο Χάρι είχε αρχίσει να σιγουρεύεται πως οι πανοπλίες μπορούσαν να περπατούν.

Όσο για τα φαντάσματα, κάθε άλλο παρά βοηθούσαν την κατάσταση. Ήταν μια πολύ δυσάρεστη εμπειρία, όταν κάποιο απ' αυτά γλιστρούσε μέσα απ' την πόρτα που προσπαθούσες ν' ανοίξεις. Ο Σχεδόν-Ακέφαλος-Νικ ήταν πάντα πρόθυμος να δείξει το δρόμο στους καινούριους του Γκρίφιντορ, αλλά ο Πιβς, αν τον ρωτούσες ενώ είχες αργήσει για το μάθημα, κατάφερνε πάντα να σε στέλνει προς τη λάθος κατεύθυνση, η οποία κατέληγε πάντα μπροστά σε μια κλειδωμένη πόρτα. Σαν να μην έφτανε αυτό, ο Πιβς πετούσε καλάθια απορριμμάτων στο κεφάλι σου, τραβούσε τα χαλιά κάτω από τα πόδια σου, σε βομβάρδιζε με κομμάτια κιμωλίας, ή ερχόταν αόρατος από πίσω σου, άρπαζε σφιχτά τη μύτη σου και φώναζε δυνατά: «Σ' έπιασα!»

Ακόμη χειρότερος κι απ' τον Πιβς, αν κάτι τέτοιο ήταν δυνατό, ήταν ο επιστάτης Άργκους Φιλτς. Ο Χάρι κι ο Ρον τα κατάφεραν να τους αντιπαθήσει απ' το πρώτο κιόλας πρωί τους στο σχολείο. Ο Φιλτς τους έπιασε να προσπαθούν ν' ανοίξουν με το ζόρι μια πόρτα, που ήταν η είσοδος στην απαγορευμένη για τους φοιτητές περιοχή του τρίτου ορόφου! Δεν ήθελε να πιστέψει πως είχαν χάσει το δρόμο τους. Ήταν σίγουρος πως το έκαναν επίτηδες κι απειλούσε να τους κλείσει στα υπόγεια, όταν τους έσωσε ο καθηγητής Κούιρελ, που έτυχε να περνά.

Ο Φιλτς είχε μια γάτα, που τ' όνομα της ήταν κυρία Νόρις· μια αδύνατη γκρίζα γάτα, με τεράστια φωτεινά μάτια, ίδια με του Φιλτς. Μέρα και νύχτα αυτή η γάτα έκανε ολομόναχη περιοδεία στους αμέτρητους διαδρόμους του «Χόγκουαρτς». Κι όποιος απ' τους μαθητές έκανε μια παράβαση ή αγνοούσε κάποιον κανονισμό, ακόμη και τον παραμικρό, η γάτα το έβλεπε, έτρεχε αμέσως στον κύριο της κι ο Φιλτς έφτανε λαχανιασμένος, το πολύ σε δέκα λεπτά. Ο Φιλτς ήξερε τα μυστικά περάσματα του «Χόγκουαρτς» καλύτερα από κάθε άλλον (εκτός ίσως απ' τους δίδυμους Ουέσλι) και παρουσιαζόταν ξαφνικά, όπως τα φαντάσματα της σχολής. Όλοι οι μαθητές τον μισούσαν. Η κρυφή φιλοδοξία πολλών από αυτούς ήταν να δώσουν μια γερή κλοτσιά στην κυρία Νόρις.

Και τέλος ας μην ξεχνάμε πως, κι αν ακόμη κατάφερνες να βρεις σε ποια αίθουσα γίνονταν τα μαθήματα, είχες να αντιμετωπίσεις τα ίδια τα μαθήματα. Όπως ο Χάρι ανακάλυψε γρήγορα, η μαγεία ήταν κάτι πολύ περισσότερο απ' το να κουνάς το ραβδί σου και να λες μερικά παράξενα λόγια.

Όλοι οι μαθητές ήταν υποχρεωμένοι να μελετούν το νυχτερινό ουρανό με τα τηλεσκόπια τους, κάθε Τετάρτη τα μεσάνυχτα, και να μαθαίνουν τα ονόματα των άστρων και τις κινήσεις των πλανητών. Τρεις φορές την εβδομάδα, πάλι, πήγαιναν στο θερμοκήπιο πίσω απ' το κάστρο, για να μάθουν βοτανολογία. Τα μαθήματα έκανε μια κοντή μάγισσα με το όνομα καθηγήτρια Σπράουτ. Τους μάθαινε να φροντίζουν όλα τα παράξενα φυτά και μανιτάρια στο θερμοκήπιο, αλλά και σε τι χρησιμεύει το καθένα απ' αυτά.

Το πιο ανιαρό απ' όλα τα μαθήματα ήταν «Η ιστορία της μαγείας», το μοναδικό όπου ο καθηγητής ήταν φάντασμα. Ο καθηγητής Μπινς! Ο καθηγητής αυτός, πολύ ηλικιωμένος ήδη, είχε κάποτε αποκοιμηθεί στην αίθουσα των καθηγητών με αναμμένη τη σόμπα, μ' αποτέλεσμα να καεί. Την άλλη μέρα ξύπνησε και πήγε στην τάξη για το μάθημα του αφήνοντας το καμένο σώμα του πίσω. Ο καθηγητής Μπινς μιλούσε αργά και μονότονα και τα παιδιά κρατούσαν σημειώσεις, αλλά τελικά πάντα μπέρδευαν τον Κακό Έμερικ με τον Έρικ τον Παράξενο.

Ο καθηγητής Φλίτγουικ, πάλι, που τους μάθαινε για τα ξόρκια, ήταν ένας τόσο μικροσκοπικός μάγος, που έπρεπε να στέκεται πάνω σε μια στοίβα βιβλία για να μπορεί να βλέπει πάνω από την έδρα του. Στην αρχή του πρώτου μαθήματος στους πρωτοετείς, διάβασε τον κατάλογο με τα ονόματα των μαθητών κι όταν έφτασε στο όνομα του Χάρι, άφησε να του ξεφύγει μια μικρή κραυγή ενθουσιασμού κι έπεσε πίσω απ' την έδρα του.

Η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ ήταν πολύ αυστηρή. Ο Χάρι καλά το υποπτεύθηκε απ' την αρχή πως δεν ήταν ο τύπος που μπορούσες να του πας κόντρα. Εκτός από αυστηρή όμως, η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ ήταν και πολύ έξυπνη. Έτσι τους μίλησε έξω απ' τα δόντια, αμέσως μόλις κάθισαν στα θρανία για το πρώτο της μάθημα.

«Οι μεταμορφώσεις είναι ένα από τα πιο δύσκολα και πολύπλοκα μάγια που θα μάθετε στο "Χόγκουαρτς"», τους είπε. «Κι όποιος δεν προσέχει και κάνει αταξίες στο μάθημα μου, θα φεύγει αμέσως και δε θα ξαναέρχεται. Σας προειδοποίησα!»

Κατόπιν, για να τους δώσει ένα χειροπιαστό παράδειγμα, η καθηγήτρια μεταμόρφωσε το γραφείο της σε γουρούνι και μετά πάλι σε γραφείο. Όλα τα παιδιά εντυπωσιάστηκαν τόσο πολύ, που δεν έβλεπαν την ώρα ν' αρχίσουν, αλλά γρήγορα κατάλαβαν πως θα περνούσε πολύς καιρός προτού μπορέσουν να μεταμορφώνουν τα έπιπλα σε ζώα. Αφού πρώτα κράτησαν μια σειρά από πολύπλοκες σημειώσεις, η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ τους έδωσε από ένα σπίρτο κι εκείνα άρχισαν να προσπαθούν να το μεταμορφώσουν σε βελόνα. Όταν τελείωσε το μάθημα, μόνο η Ερμιόνη Γκρέιντζερ είχε καταφέρει ν' αλλάξει λίγο το σπίρτο της. Η καθηγήτρια έδειξε σ' όλη την τάξη πως το σπίρτο είχε πάρει τώρα ασημένιο χρώμα κι είχε γίνει λεπτό στη μια του άκρη, ανταμείβοντας την Ερμιόνη με ένα ασυνήθιστα γλυκό χαμόγελο.

Το μάθημα που όλα τα παιδιά ανυπομονούσαν να κάνουν, ήταν η αντίσταση στις σκοτεινές δυνάμεις, αλλά τα μαθήματα του καθηγητή Κούιρελ αποδείχτηκαν αστεία. Η τάξη του μύριζε έντονα σκόρδο κι όλοι ψιθύριζαν πως ήταν για να κρατά σε απόσταση ένα βρικόλακα, τον οποίον ο καθηγητής είχε συναντήσει στη Ρουμανία και τον οποίο φοβόταν πως θα 'ρχόταν να του πιει το αίμα κάποια μέρα. Το τεράστιο τουρμπάνι του, τους είπε ο ίδιος, του το είχε χαρίσει ένας Αφρικανός πρίγκιπας, για να τον ευχαριστήσει που τον είχε απαλλάξει από έναν επικίνδυνο ζωντανό νεκρό, αλλά κανένα απ' τα παιδιά δεν πίστεψε αυτή την ιστορία. Γιατί, όταν ο Σίμους Μίλιγκαν ρώτησε να μάθει πώς ο καθηγητής είχε πολεμήσει το ζωντανό νεκρό, ο Κούιρελ κοκκίνισε κι άρχισε να μιλά για τον καιρό. Εξάλλου το ίδιο το τουρμπάνι μύριζε σκόρδο κι οι δίδυμοι Ουέσλι επέμεναν πως ήταν γεμάτο κεφάλια σκόρδο, ώστε ο καθηγητής να προστατεύεται όπου και αν βρισκόταν.

Ο Χάρι ανακουφίστηκε πολύ, όταν κατάλαβε πως δεν υστερούσε καθόλου στα μαθήματα σε σχέση με τ' άλλα παιδιά. Πολλά παιδιά προέρχονταν κι αυτά από οικογένειες Μαγκλ και, όπως κι αυτός, δεν είχαν ιδέα πιο πριν πως ήταν μάγοι και μάγισσες. Εξάλλου ήταν τόσα πολλά αυτά που έπρεπε να μάθουν, που ακόμη και παιδιά σαν τον Ρον δεν τα κατάφερναν καλύτερα.

Η Παρασκευή ήταν μια σημαντική μέρα για τον Χάρι και τον Ρον. Γιατί, για πρώτη φορά από τότε που είχαν έρθει στο «Χόγκουαρτς», κατάφεραν να πάνε στη μεγάλη τραπεζαρία για πρωινό χωρίς να χαθούν ούτε μια φορά.

«Τι μαθήματα έχουμε σήμερα;» ρώτησε ο Χάρι τον Ρον, ενώ έριχνε άφθονη ζάχαρη στα κορνφλέικς του.

«Διπλά φίλτρα, μαζί με τους μαθητές του Σλίθεριν», αποκρίθηκε εκείνος. «Ο καθηγητής Σνέιπ είναι ο επικεφαλής του Σλίθεριν κι όλοι λένε πως πάντα υποστηρίζει τα δικά του παιδιά... Θα δούμε σύντομα αν αυτό είναι αλήθεια...»

«Μακάρι η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ να έκανε το ίδιο μ' εμάς!» παρατήρησε ο Χάρι.

Η ΜακΓκόναγκαλ ήταν επικεφαλής του Γκρίφιντορ, αλλά αυτό δεν έκανε λιγότερο αυστηρή τη συμπεριφορά της στα δικά της παιδιά.

Λίγα λεπτά αργότερα ήρθε το ταχυδρομείο. Ο Χάρι το είχε πια συνηθίσει, αλλά την πρώτη του μέρα στο «Χόγκουαρτς» είχε τρομάξει πολύ, όταν καμιά εκατοστή κουκουβάγιες είχαν μπει πετώντας στη μεγάλη τραπεζαρία την ώρα του πρωινού κι είχαν αρχίσει να φτερουγίζουν επάνω απ' τα τραπέζια, ρίχνοντας γράμματα και δέματα στα διάφορα παιδιά.

Η δική του κουκουβάγια, η Χέντβιχ, δεν είχε ακόμη φέρει τίποτα στον Χάρι. Καμιά φορά ερχόταν το πρωί στη μεγάλη τραπεζαρία για να τσιμπήσει τρυφερά το αφτί του και να φάει λίγη φρυγανιά, προτού πάει να κοιμηθεί στον κουκουβαγιώνα μαζί με τις άλλες κουκουβάγιες του σχολείου. Εκείνο το πρωί, όμως, παρουσιάστηκε βιαστικά κι έριξε ένα σημείωμα στο πιάτο του Χάρι. Εκείνος το άνοιξε αμέσως.

Αγαπητέ Χάρι, (άρχιζε με πολύ κακογραμμένα γράμματα). Ξέρω πως ης Παρασκευές το απόγευμα είσαι ελεύθερος. Θα ήθελες λοιπόν να πάρεις ένα τσάι μαζί μου, κατά τις τρεις; Θέλω πολύ να μάθω για το πώς πήγε η πρώτη σου εβδομάδα στο σχολείο. Στείλε μου απάντηση με τη Χέντβιχ.

Χάγκριντ

Ο Χάρι δανείστηκε την πένα με φτερό του Ρον και έγραψε

«Ναι, ευχαριστώ. Θα τα πούμε αργότερα» στην πίσω πλευρά του σημειώματος. Το 'δωσε στην κουκουβάγια, που το πήρε κι έφυγε αμέσως.

Κι ήταν μεγάλη τύχη που εκείνη τη μέρα ο Χάρι είχε να σκέφτεται την ευχάριστη συνάντηση με τον Χάγκριντ, γιατί το μάθημα «Διπλά φίλτρα» αποδείχθηκε το πιο δυσάρεστο πράγμα που του είχε συμβεί ως τώρα στη σχολή.

Απ' το επίσημο κιόλας γεύμα για την έναρξη της σχολικής χρονιάς, ο Χάρι είχε σχηματίσει την εντύπωση πως ο καθηγητής Σνέιπ τον αντιπαθούσε. Στο τέλος όμως του πρώτου μαθήματος μαζί του, ο Χάρι ήταν απόλυτα σίγουρος πως είχε κάνει λάθος. Ο καθηγητής Σνέιπ δεν τον αντιπαθούσε — τον μισούσε!

Το μάθημα για τα διπλά φίλτρα γινόταν σ' ένα απ' τα υπόγεια του κάστρου. Έκανε πολύ κρύο εκεί και τα διατηρημένα μέσα σε μεγάλα γυάλινα βάζα ζώα ένα γύρω, έκαναν την ατμόσφαιρα ακόμη πιο δυσάρεστη. Ο καθηγητής Σνέιπ άρχισε διαβάζοντας τον κατάλογο των μαθητών. Όταν έφτασε στο όνομα του Χάρι, σταμάτησε.

«Α, ναι», είπε ειρωνικά. «Ο Χάρι Πότερ, ο καινούριος μας διάσημος...»

Ο Ντράκο Μαλφόι κι οι δυο φίλοι του, ο Κράμπε κι ο Γκόιλ, γέλασαν κοροϊδευτικά. Ο καθηγητής Σνέιπ τελείωσε με τα ονόματα και μετά κοίταξε όλη την τάξη. Τα μάτια του ήταν μαύρα σαν του Χάγκριντ, αλλά δεν είχαν τίποτα από τη ζεστασιά των δικών του. Ήταν κρύα και άδεια και θύμιζαν σκοτεινές σήραγγες.

«Είσαστε όλοι εδώ για να μάθετε την ακριβή επιστήμη και την υψηλή τέχνη της κατασκευής φίλτρων», άρχισε ύστερα. Μιλούσε σχεδόν ψιθυριστά, αλλά τα παιδιά δεν έχαναν ούτε λέξη. Όπως και η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ, ο καθηγητής Σνέιπ είχε την ικανότητα να κρατά την τάξη του απόλυτα ήσυχη. «Σ' αυτό το μάθημα δεν υπάρχουν ανόητα κουνήματα ραβδιών», συνέχισε. «Πολλοί από σας θα δυσκολευτούν να πιστέψουν πως πρόκειται για μαγεία. Ακόμη, πιστεύω πως πολύ λίγοι από σας θα καταλάβουν την ομορφιά του τσουκαλιού που σιγοβράζει, το λεπτό άρωμα των ατμών του, ή τη ντελικάτη δύναμη των φίλτρων καθώς κυλούν μέσα στις ανθρώπινες φλέβες, μαγεύοντας το μυαλό κι αιχμαλωτίζοντας τις αισθήσεις... Εγώ μπορώ να σας διδάξω πώς να κλείνετε σε μπουκαλάκια τη φήμη, τη δόξα, την αγάπη, ακόμη και τον ξαφνικό θάνατο! Μπορώ δηλαδή να σας τα μάθω, αν δεν είσαστε τόσο ηλίθιοι, όσο είναι οι μαθητές που συνήθως έρχονται στην τάξη μου...»

Απόλυτη σιωπή ακολούθησε αυτόν το σύντομο λόγο. Ο Χάρι κι ο Ρον κοιτάχτηκαν έκπληκτοι.

Η Ερμιόνη Γκρέιντζερ καθόταν στην άκρη της καρέκλας της κι έδειχνε έτοιμη ν' αρχίσει ν' αποδεικνύει πως εκείνη τουλάχιστον δεν ήταν καθόλου ηλίθια.

«Πότερ!» φώναξε ξαφνικά ο καθηγητής Σνέιπ. «Τι θα δημιουργούσα, αν έριχνα σκόνη από ρίζα ασφόδελου σε αφέψημα από ξύλο με σαράκι;»

«Σκόνη ρίζας από τι, σε αφέψημα τι;» αναρωτήθηκε ο Χάρι, ρίχνοντας μια κλεφτή ματιά στον Ρον, που έδειχνε κι αυτός το ίδιο απορημένος. Λίγο πιο πέρα, όμως, η Ερμιόνη είχε σηκώσει το χέρι της.

«Δεν ξέρω, κύριε», αποκρίθηκε ο Χάρι.

Το πρόσωπο του Σνέιπ πήρε περιφρονητική έκφραση.

«Τς, τς!» είπε. «Ώστε, λοιπόν, η φήμη δεν αξίζει και πολλά πράγματα...» Κατόπιν, αγνοώντας το σηκωμένο χέρι της Ερμιόνης, συνέχισε: «Ας προσπαθήσουμε πάλι, Πότερ. Πες μου, πού θα έψαχνες, αν σου ζητούσα να μου βρεις ένα μπέζοαρ;»

Η Ερμιόνη σήκωσε πάλι το χέρι της, όσο πιο ψηλά μπορούσε. Ο Χάρι δεν είχε ιδέα τι ήταν το μπέζοαρ. Με την άκρη του ματιού του είδε πως ο Μαλφόι, ο Κράμπε κι ο Γκόιλ τραντάζονταν από σιωπηλά γέλια.

«Δεν ξέρω, κύριε», είπε πάλι.

«Δε σκέφτηκες να ρίξεις μια ματιά στα βιβλία σου, προτού έρθεις εδώ, Πότερ;»

Ο Χάρι πίεσε τον εαυτό του να συνεχίσει να κοιτάζει καταπρόσωπο τον καθηγητή Σνέιπ. Είχε ρίξει μια ματιά στα βιβλία του προτού φύγει από το σπίτι των Ντάρσλι, αλλά πώς στο καλό περίμενε ο Σνέιπ να θυμάται όλα όσα ήταν γραμμένα στο βιβλίο Χίλια μαγικά βότανα και μανιτάρια;

Στο μεταξύ ο καθηγητής συνέχισε να αγνοεί το σηκωμένο χέρι της Ερμιόνης.

«Πότερ», συνέχισε, «ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στο μανδραγόρα και το φιδόχορτο;»

Αυτή τη φορά η Ερμιόνη πετάχτηκε όρθια για να φαίνεται καλύτερα το τεντωμένο χέρι της.

«Δεν ξέρω», αποκρίθηκε πάλι ο Χάρι. «Νομίζω, όμως, πως ξέρει η Ερμιόνη. Γιατί δε ρωτάτε αυτή, κύριε;»

Μερικά απ' τα παιδιά γέλασαν αυθόρμητα. Ο Χάρι έπιασε το βλέμμα του Σίμους κι εκείνος του έκλεισε ενθαρρυντικά το μάτι. Ο καθηγητής Σνέιπ, όμως, δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένος απ' την απάντηση του.

«Κάτσε κάτω!» φώναξε απότομα στην Ερμιόνη. «Για να μαθαίνεις λοιπόν, Πότερ, ο ασφόδελος και η σκόνη του ξύλου με σαράκι κάνουν ένα υπνωτικό φίλτρο τόσο δυνατό, που είναι γνωστό με τ' όνομα "Το φίλτρο του ζωντανού θανάτου". Το μπέζοαρ είναι μια πέτρα που υπάρχει στο στομάχι της κατσίκας και είναι ισχυρό αντίδοτο για τα περισσότερα δηλητήρια. Όσο για το μανδραγόρα και το φιδόχορτο, πρόκειται για το ίδιο φυτό, γνωστό και με το όνομα "ακονίτης". Λοιπόν; Γιατί δεν κρατάτε όλοι σημειώσεις;»

Όλα τα παιδιά άρχισαν βιαστικά να ψάχνουν για πένες και περγαμηνές. Ο Σνέιπ, μιλώντας δυνατά για ν' ακούγεται παρά το θόρυβο, πρόσθεσε: «Κι ένας βαθμός θ' αφαιρεθεί απ' το Γκρίφιντορ για την αυθάδειά σου, Πότερ!»

Η κατάσταση για το Γκρίφιντορ δεν καλυτέρεψε μέχρι που να τελειώσει το μάθημα για τα φίλτρα. Ο καθηγητής τους χώρισε σε ζευγάρια και τους έβαλε να φτιάξουν ένα απλό φίλτρο για τη θεραπεία των «καλόγερων». Περπατούσε ανάμεσα τους τυλιγμένος με το μακρύ μαύρο μανδύα του, παρακολουθώντας τους καθώς κοπανούσαν τα διάφορα υλικά σε γουδιά. Κριτικάριζε τους πάντες, εκτός απ' τον Μαλφόι, τον οποίο έδειχνε να έχει συμπαθήσει. Ξαφνικά σύννεφα από πράσινο καπνό κι ένα δυνατό «φςςς» γέμισαν την αίθουσα. Χωρίς να το καταλάβει πώς, ο Νέβιλ είχε λιώσει το τσουκάλι που μοιραζόταν με τον Σίμους και το φίλτρο που είχαν φτιάξει είχε χυθεί στο πέτρινο δάπεδο, ανοίγοντας τρύπες σ' όποια παπούτσια άγγιζε. Μέσα σε δευτερόλεπτα όλα τα παιδιά είχαν σκαρφαλώσει επάνω στα σκαμνιά τους, ενώ ο Νέβιλ, που είχε πιτσιλιστεί από το φίλτρο, βογκούσε δυνατά, καθώς κόκκινα σπυριά έβγαιναν στα χέρια και στα πόδια του.

«Χαζό παιδί!» φώναξε ο Σνέιπ, καθώς εξαφάνιζε το χυμένο φίλτρο με μια κίνηση του μαγικού του ραβδιού. «Για δες τι έκανες τώρα!»

Ο Νέβιλ συνέχισε να βογκά, καθώς τα κόκκινα σπυριά είχαν τώρα αρχίσει να βγαίνουν και στη μύτη του.

«Πήγαινε τον στην πτέρυγα του νοσοκομείου!» διέταξε ο Σνέιπ τον Σίμους. Κατόπιν γύρισε απειλητικά στον Χάρι και τον Ρον, που δούλευαν δίπλα στον Νέβιλ. «Εσύ... Πότερ! Γιατί δεν του είπες να προσέχει;» φώναξε. «Νόμισες πως εσύ θα φαινόσουν καλύτερος, αν εκείνος τα έκανε θάλασσα; Είσαι εσύ υπεύθυνος για έναν ακόμη βαθμό που έχασε το Γκρίφιντορ!»

Αυτό πια ήταν τόσο άδικο, που ο Χάρι άνοιξε το στόμα του για να διαμαρτυρηθεί, αλλά ο Ρον τον κλότσησε πίσω απ' το τσουκάλι. Έτσι σταμάτησε.

«Μην αντιδράς», του ψιθύρισε ο Ρον. «Έχω ακούσει πως ο Σνέιπ θυμώνει άσχημα».

Όταν, περίπου μια ώρα αργότερα, όλα τα παιδιά ανέβαιναν τη σκάλα που τους έβγαζε απ' το υπόγειο, ο Χάρι ένιωθε πολύ απαισιόδοξος. Εξαιτίας του το Γκρίφιντορ είχε κιόλας χάσει δύο Βαθμούς πριν καλά καλά τελειώσει η πρώτη εβδομάδα στο σχολείο. Γιατί, άραγε, ο Σνέιπ τον μισούσε τόσο πολύ;

«Μην κάνεις έτσι», τον παρηγόρησε ο Ρον. «Ο Σνέιπ τιμωρεί συνέχεια και τα δίδυμα αδέλφια μου, τον Φρεντ και τον Τζορτζ... Μπορώ τώρα να 'ρθω μαζί σου να γνωρίσω τον Χάγκριντ;»

Πέντε λεπτά πριν απ' τις τρεις, τα δυο παιδιά βγήκαν από το κάστρο κι άρχισαν να διασχίζουν τη μια πλευρά του μεγάλου πάρκου που το περιέβαλλε. Ο Χάγκριντ έμενε σ' ένα μικρό ξύλινο σπίτι στην άκρη του απαγορευμένου δάσους. Ένα τόξο κι ένα ζευγάρι γαλότσες ήταν έξω απ' την πόρτα.

Όταν ο Χάρι χτύπησε, αλαφιασμένα γρατσουνίσματα και δυνατά γαβγίσματα ακούστηκαν από μέσα. Κι ύστερα η φωνή του Χάγκριντ: «Κάτω! Κάτω, Φανγκ! Κάτω!»

Το τριχωτό πρόσωπο του Χάγκριντ φάνηκε μπροστά τους, καθώς άνοιγε την πόρτα.

«Περιμένετε!» τους είπε. «Πίσω, Φανγκ!»

Μετά τους είπε να περάσουν μέσα, ενώ πάλευε να συγκρατήσει ένα τεράστιο και άγριο λυκόσκυλο.

Το εσωτερικό του σπιτιού δεν αποτελούνταν παρά από ένα μεγάλο δωμάτιο. Καπνιστά χοιρομέρια, λαγοί και φασιανοί κρέμονταν από το ταβάνι, ενώ μια κατσαρόλα σιγόβραζε στη φωτιά του τζακιού. Σε μια άκρη του δωματίου βρισκόταν ένα τεράστιο κρεβάτι, σκεπασμένο με χοντρή φλοκάτη.

«Καθίστε όπου θέλετε», τους είπε ο Χάγκριντ, αφήνοντας ελεύθερο τον Φανγκ, που όρμησε αμέσως επάνω στον Ρον κι άρχισε να γλείφει τα αφτιά του. Ήταν φανερό πως ο Φανγκ, όπως κι ο κύριος του, ο Χάγκριντ, δεν ήταν τόσο άγριος όσο έδειχνε.

«Αυτός είναι ο φίλος μου, ο Ρον», είπε ο Χάρι στο γίγαντα, που έριχνε κιόλας βραστό νερό στην τσαγιέρα κι έβαζε φέτες κέικ σ' ένα πιάτο.

«Άλλος ένας Ουέσλι, ε;» είπε ο Χάγκριντ, ρίχνοντας μια ματιά στα κατακόκκινα μαλλιά και τις φακίδες του Ρον. «Περνάω το μισό καιρό μου διώχνοντας τα δίδυμα αδέλφια σου από το δάσος...»

Οι φέτες κέικ ήταν στεγνές και άνοστες, αλλά ο Χάρι κι ο Ρον έκαναν πως τους άρεσαν και τις έφαγαν, καθώς έλεγαν στον Χάγκριντ τις εντυπώσεις τους απ' τα πρώτα μαθήματα. Όσο για το τεράστιο λυκόσκυλο, είχε ακουμπήσει το κεφάλι του στο γόνατο του Χάρι και μοιραζόταν το κέικ μαζί του.

Ο Χάρι κι ο Ρον ενθουσιάστηκαν όταν άκουσαν τον Χάγκριντ ν' αποκαλεί τον επιστάτη Φιλτς «αυτός ο παλιόγερος».

«Κι όσο για τη γάτα του, την κυρία Νόρις», συνέχισε κατόπιν, «θα ήθελα κάποια μέρα να τη γνωρίσω στο σκύλο μου. Το ξέρετε πως κάθε φορά που μπαίνω στο κάστρο, αυτό το σιχαμένο ζωντανό μ' ακολουθεί παντού; Δεν μπορώ να την ξεφορτωθώ με τίποτα! Ο κύριος της, ο Φιλτς, τη βάζει...»

Στη συνέχεια ο Χάρι είπε στον Χάγκριντ για το μάθημα με τον καθηγητή Σνέιπ. Ο Χάγκριντ συμβούλεψε τον Χάρι να μη δίνει σημασία, όπως εξάλλου τον είχε συμβουλέψει κι ο Ρον, αφού ο Σνέιπ συνήθως δε συμπαθούσε κανέναν από τους μαθητές του.

«Ναι, αλλά εμένα δείχνει να με μισεί!»

«Ανοησίες!» είπε ο Χάγκριντ. «Γιατί να σε μισεί;»

Ο Χάρι, όμως, είχε την εντύπωση πως ο Χάγκριντ απέφευγε το βλέμμα του ενώ έλεγε αυτά τα λόγια.

«Τι κάνει ο αδελφός σου, ο Τσάρλι;» ρώτησε κατόπιν ο γίγαντας τον Ρον. «Τον συμπαθούσα πολύ, ξέρεις... Ήταν καταπληκτικός με τα ζώα...»

Ο Χάρι αναρωτήθηκε αν ο Χάγκριντ είχε επίτηδες αλλάξει το θέμα της συζήτησης. Κι ενώ ο Ρον έλεγε στον Χάγκρινί για τη δουλειά του Τσάρλι με τους δράκους, ο Χάρι τράβηξε προς το μέρος του ένα κομμάτι χαρτί που ήταν επάνω στο τραπέζι, μισοκρυμμένο απ' την τσαγιέρα. Ήταν ένα απόκομμα απ' την εφημερίδα Ημερήσιος Προφήτης κι έγραφε:

ΔΙΑΡΡΗΞΗ ΣΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑ ΓΚΡΙΝΓΚΟΤΣ

Οι έρευνες συνεχίζονται για τη διαλεύκανση της διάρρηξης που έγινε στην τράπεζα «Γκρίνγκοτς» στις 31 του περασμένου Ιουλίου και που, όπως όλα δείχνουν, την έκαναν σκοτεινοί μάγοι και μάγισσες, μέχρι στιγμής άγνωστοι.

Οι καλλικάντζαροι του «Γκρίνγκοτς» δήλωσαν σήμερα πως τίποτα δεν εκλάπη, αφού το χρηματοκιβώτιο που ανοίχτηκε, είχε αδειάσει μόλις το ίδιο πρωί.

«Δε σας αποκαλύπτουμε, όμως, τι περιείχε το χρηματοκιβώτιο αυτό και σας συμβουλεύουμε να μην επιμείνετε να μάθειε», είπε ο εκπρόσωπος των καλλικάντζαρων του «Γκρίνγκοτς» σήμερα το απόγευμα.

Ο Χάρι θυμήθηκε πως στο τρένο ο Ρον τού είχε πει πως είχε γίνει μια απόπειρα διάρρηξης στην τράπεζα Γκρίνγκοτς, αλΜ δεν του είχε αναφέρει την ημερομηνία.

«Χάγκριντ», είπε ξαφνικά στο γίγαντα, «αυτή η διάρρηξη έγινε στα γενέθλια μου! Μπορεί μάλιστα να γινόταν και την ώρα που εμείς ήμαστε εκεί!...»

Αυτή τη φορά δε χωρούσε καμιά αμφιβολία — ο Χάγκριντ απέφυγε φανερά να κοιτάξει τον Χάρι ίσια στα μάτια. Ξερόβηξε μόνο και του πρόσφερε άλλη μια φέτα κέικ. O Χάρι διάβασε πάλι το απόκομμα και σταμάτησε στην παρακάτω φράση: Το χρηματοκιβώτιο που ανοίχτηκε, είχε αδειάσει μόλις το ίδιο πρωί. Εκείνη τη μέρα ο Χάγκριντ είχε αδειάσει το χρηματοκιβώτιο 713, παίρνοντας από μέσα ένα μικρό δέμα τυλιγμένο σε βρόμικο πανί. Να ήταν, άραγε, αυτό το δέμα που έψαχναν οι διαρρήκτες;

Λίγο αργότερα, καθώς ο Χάρι κι ο Ρον γύριζαν στο κάστρο για το βραδινό φαγητό (με τις τσέπες τους γεμάτες φέτες κέικ — ήταν πολύ ευγενικοί για να τις αρνηθούν), ο Χάρι έκανε τη σκέψη πως, ως τώρα, τίποτα δεν τον είχε παραξενέψει τόσο, όσο αυτή η επίσκεψη στον Χάγκριντ. Άραγε ο Χάγκριντ είχε καταφέρει να πάρει έγκαιρα αυτό το δέμα; Και πού βρισκόταν τώρα; Και... μήπως ο Χάγκριντ ήξερε κάτι για τον καθηγητή Σνέιπ, που δεν ήθελε να το πει στον Χάρι;