азораны ласкаю
убачыў
як з жарсцьвянога нябыту
у натхнёным віры
нараджаецца
і ажывае прыгажосць
дзявочай ліліт
у яе райскім позірку
выбухае
самасвядомасць
на мільярды паўнакроўных
я
што звышбытам
напоўнілі прастор
святога кахання
дзе маі блізнячыя
я
вібруюць
акордамі
трыумфу
хараства