* * *

жыву

з укрыжаванай надзеяй

з якой абсыпаюцца

бязглузда наклееныя мроі

калі

мутнее іх фіялкавы колер

які

ўжо

непатрэбны

адвечнай

раніцы

што адчыняе дзверы

у шэрае

неба

дня

іду

спатыкаючыся аб яго крохі

за хлебам надзённым

ён вырастае за араратавай гарой

Загрузка...