koli rodiszsie na śviyet
odiahnuty u nove tiyeło
i viyeroju bezsmert’ja
tvuoj byt
napowniany po horyzonty czasu
szcze tlyeje
radośt’ viyecznośti w tobiye
z kotoroju
javiwsie
w siuoj czasoprostuor
de od wse i skruoź
kipit
borba dobra i zła
bez peremirja i bez peredyszki
i tut od perszych dion
źbirajesz rany
szto dyraviat
lustro krynicznoji duszy
kudoju rvućcie siły t’my
kob źniszczyti wspomin żyvy
lubvi wselennoji śvitła
tohdy ne raz
perebihajesz u szerenhi zła
de nasytiwszyś dovoli
kajeszsie u snach