Багровы цень

połudeń

povis żaroju nad żnivom

i sperchłymi hubami

zlizuvaw bat’kuowśki puot

szto pole oroszaw vikami

i hojiw rany w tryeszczynach pudoszvuw

ja w kołybeli borozny

rytmom sercia miyeryw

żavoronkovy zvuon

szto nanizany na promni soncia

źviniyew

zernom

zołotistoji

puożni

a po susiyedźku

odiahnuta u tiyeń kopić

obmyvała tvar lilit

raptom son zaćviw

perszoji

lubvi