Багровы цень

радзімы раніцай

распятай йосіпам пілатам

я абмываю хрупкі сон дзяцей

каб не прысніўся ім ягоны цень

і жар хатыні

жар гарэўшых хатаў

адкуль

астыўшую слязу

расплаўленай

падковы

я забяру на страшны суд

там ветрам слоў расчэсану расу

рассыплю я на роднай мове

пра Беларусь

абдзёртую з вякоў у спальні з тронам

на чарнобыля крыжы распяту

з душой замучанай у курапатах

харонену трохмоўным звонам

каб уваскрэсла

светлым

раннем

з чараю мінулага ў далонях

і грогкатам капыт

святой

пагоні

абвесціла сваё вяртанне