ЦЫГАН


Я душу на пясок растаўку,

Не прадам гадам-цмокам волю,

І траву апяку кроўю-соллю,

Нож халодны аддам жабраку.

Упаду пад сухую сасну,

Пад самотную ў чорным полi,

З хрустам сцiсну кулак да болю,

Вып'ю воцату i засну...

Я прайду праз уласны скон,

Як святло працiнае сон

І як падае з неба камень.

Я прачнуся, вятры гудуць...

І зацiсну я голаў рукамi,

Каб смяротнага крыку не чуць.

Загрузка...