ВОЎК


Узыдзi на гару,

Абярнiся ваўком

І ляцi праз чатыры гады, —

Сваю мацi забудзеш

І родны свой дом,

Не сустрэнеш нiколi бяды.

А яшчэ сорак дзён,

Не шкадуючы ног,

Ты ляцi па пяску, па вадзе,

Па асфальце, па пыле,

Па бруку дарог,

Не спыняйся, крый Божа, нiдзе.

А калi на мяжы

Памiж ноччу i днём

Перакулiцца ўвесь белы свет,

Будзе ў цемры свяцiць

Ярка-чорным агнём

Непатрэбны i воўчы твой след.

Загрузка...