Адкрыццё

Я народжана птушкай,

Але не ўмею лятаць.

Прачынаюся —і

Крылы

Заламаны за плечы,

I праз прыцемкі раніцы,

Нібы тонкія-тонкія свечы,

На вяршынях таполяў

Недасяжныя зоркі гараць.

Я выпростваю крылы,

Ахінаю калыску дзіцячую

I з надзеяй затоенай

Кармлю немаўля-птушаня,

I бясконца шчаслівая,

I бясконца крылатая, бачу я,

Як напружана б'ецца

Пад сэрцам яго

Вышыня.

Мне прасторна і ціха...

Як усё, што хацела,— было,

Як віхураю крылы мае

Не сякло, не ламала,

Як вяршыні таполяў

I зоркі кранала крыло...

I на ім — асцярожна —і

Птушаня я сваё калыхала.