У СКЛЕПЕ

Пыл не здзьмухвай. Прабач і пакінь.

Марыя Паўлікоўска-Яснажэўска

Вільготным пылам саркафагаў

ля эпітафій бачу час

і ў лаўрах марную развагу

выяваў — профіль і анфас.

Камень шыхтамі сваю вернасць

няхістка захаваў руцэ,

што й зараз мур так шчыльна тчэ.

Зайздрошчу тым, чый крок паверхня

няўладна больш адлюстраваць —

на павуцінне ўтаймаваць

павук паспеў іх след.

З начніцы

хімера невымоўнасць п’е...

Плыву ў суцэльнай таямніцы,

апошні сведка — сам сабе.

Загрузка...