Між сабою шапочуцца зоркі.
Срэбны месяц над дахам вісіць.
Вокны хаты глядзяць на пагоркі.
Ледзь начніца ў акенцы гарыць.
Я стаю, зварухнуцца баюся,
Твой спакой парушаць не хачу.
Сцяўшы зубы, скрозь слёзы смяюся,
За табою маркотна сачу.
Мілагучнасцю ў такт паланэзу
Мілы вобраз з акенца мігціць.
Ды духмяная зорачка бэзу
Недзе водарам лёгкім ляціць.