Адрасная кніга

21. Паліклініка

У студэнцкую паліклініку

дзесьці на Багдана Хмяльніцкага

я ўпершыню патрапіў пасьля таго

як паспрабаваў па п’яні даказаць

аднаму свайму сябру

што ня спаў зь ягонай дзяўчынай

калі ў яе (зноў жа па п’яні)

неяк быў начаваў

на знак сваёй сяброўскай вернасьці

і вернага сяброўства

я ўрачыста

спаліў сам сабе левую руку запальніцай

здаецца, мне ў гэтым мроіўся

нейкі рытуал

пасьля гэтага мне сябар паверыў

расплакаўся й абазваў мяне дурнем

калі рана на руцэ пачала гнаіцца

я ўзяў нажніцы

дэзынфікаваў іх на полымі той самай запальніцы

і выразаў з раны пару кавалкаў

зялёнага мёртвага мяса

крыві было няшмат і

апэрацыя была абсалютна бязбольнай

анэстэзіі не спатрэбілася

пасьля гэтага я нягледзячы

на сваю нелюбоў да лекараў

пастанавіў схадзіць у студэнцкую паліклініку

пахваліцца там перад імі

сваім хірургічным майстэрствам

на ўсякі выпадак

маладая лекарка паглядзела на рану

а пасьля на мяне

шырока расплюшчанымі вачыма

прапісала мне пізьдзюлёў

і ў дадатак антыбіётыкі

лячыцца мне спадабалася

я палюбіў сваю лекарку

і хадзіць пешкі ў студэнцкую паліклініку

у мяне зьявілася новая мэта для шпацыраў

і новая легальная падстава для прагулаў

абое вельмі выгадна сумяшчалася

пагатоў што ў студэнцкай паліклініцы

у адрозьненьне ад нашага ўнівэру

да мяне з самага пачатку ставіліся па-людзку

з павагай і пяшчотай

а калі я стаў завітваць туды часьцей

пры любой праяве насмарку

галаўнога болю

ці падвышэньня тэмпэратуры

ў выніку зьядзеньня сырога алоўку

(стары правераны спосаб)

то наагул ператварыўся там у некага

накшталт VIP

здароўе тады мне яшчэ дазваляла

хварэць колькі душы заўгодна

седзячы ў калідоры студэнцкай паліклінікі

што пах чымсьці накшталт гнілых апэльсінаў

у чарзе разам з такімі як я сам дэзэртырамі

ці атрымліваючы ў кабінэце

чарговы тыднёвы бюлетэнь зь пячаткай

я амаль фізычна адчуваў

як мяне атуляе бацькоўскі клопат

нашай дзяржавы

пра ўсіх цялесна нямоглых і душэўна абмежаваных

пакрыўджаных гопнікамі

выкладчыкамі і надвор’ем

неўзаемнасьцю каханьня

недахопам любові

ніхто ў студэнцкай паліклініцы

ня корпаўся мне ў мазгах

там займаліся выключна маім надарваным

гулянкамі і ўрокамі фізкультуры целам

калі б пры студэнцкай паліклініцы

быў яшчэ і публічны дом

са зьніжкай па факце прад’яўленьня

студэнцкага білету

ці талёну на харчаваньне

цаны б ёй наагул не было

мне да сёньня прыемна сабе ўяўляць

быццам недзе ў архіве менскай студэнцкай паліклінікі

ляжыць сьпярэшчаная фантастычнымі гісторыямі

маіх хваробаў мэдычная картка

з заключным дыягназам:

«Заўчасна выбыў з шэрагу пацыентаў,

так і застаўшыся недалечаны».