Найбліжэйшым да нашай «агульнягі» ўнівэрсамам
(сёньня ўжо сказалі б відаць «супэрмаркетам»)
быў «Юбілейны», так званая «Юбілейка»
прынамсі, мы былі ў гэтым перакананыя
бо тады яшчэ не было гугл-мапаў і інтэрнэту
у «Юбілейцы» прадавалі ўсякую шырпатрэбшчыну
зь якой нас цікавіла толькі піва
і беспатрэбшчыну
кшталту розных прысмакаў
але галоўнае што ў «Юбілейцы» ільга было да трэцяй раніцы
стаяць за столікам справа ад уваходу
глядзець нямецкую музычную тэлевізію «Віва Цвай»
і піць разьліўное нямецкае піва «Варштайнэр»
якім мой сябар Мінор, яшчэ адзін вэтэран «парнату» на Макаёнка
і знаўца нямецкай піўной ды іншай культуры
заліваў сваю бясконцую тугу па Нямеччыне
дзе пражыў агулам болей часу чым у Беларусі
гэта Мінор падсадзіў мяне на «Юбілейку»
куды мы потым хадзілі самымі рознымі дарогамі
зь Мінорам і безь Мінора
аднойчы ўв абыход цераз цэнтар
Гарадзкі вал, Раманаўскую слабаду, Кальварыйскую
калі фатаграфаліся паўголыя ў сьнезе
але ў асноўным нацянькі па Варвашэні
цераз Сьвіслач міма так званай «Стэлы»
за якою знаходзіўся лес то бок парк Перамогі
пераходзілі праспэкт Машэрава (цяперашні Пераможцаў –
у Менску праз адсутнасьць фантазіі
ці ня ўсё зьвязанае зь нейкай там перамогай)
і далей паварочвалі на Заслаўскую
увесь паход займаў каля сарака хвілін
і зь яго мы ніколі не вярталіся з пустымі рукамі
пагатоў з пустымі мачавікамі
а папіўшы як сьлед «Варштайнэра»
і затарыўшыся на дагонку «Старажытным» ці «Дражняй»
неяк мы зь Мінорам да позьняй ночы
абмяркоўвалі Фрыдрыха Ніцшэ й Квэнціна Таранціна
і раптам убачылі што піва скончылася
а да нейкіх высноў было яшчэ вельмі далёка
таму пастанавілі працягнуць размову па дарозе на «Юбілейку»
каб закончыць яе ўжо там пад «Варштайнэра»
у суседнім блёку адбывалася тым часам бурлівая п’янка
не пасьпеў Мінор замкнуць дзьверы
як на калідор высунула пысачку дзевачка Іна з Барысава
«Ой, хлопчыкі, а куды гэта вы сярод ночы сабраліся?»
«На Юбілейку», буркнуў Мінор
«Ой, а можна я з вамі?»
мушу сказаць што мне ў адрозьненьне ад Мінора
падабалася дзевачка Іна з Барысава
ня толькі пысачкай але і ўсім астатнім
і я нягледзячы на Міноравы пратэсты
палічыў гэта добрай нагодай бліжэй зь ёю пазнаёміцца
ужо на выхадзе з «агульнягі» мы заўважылі
што дзевачка Іна з Барысава бухая ў вусьцілку
і хацелі адправіць яе дадому
але дзевачка Іна жудасна ўпарцілася
бо вельмі хацела з намі на «Юбілейку»
што язык у дзевачкі Іны заплятаўся – гэта было паўбяды
а вось што запляталіся ногі – гэта было праблемай
тым ня менш мы за трыццаць хвілін сяк-так агоралі палову дарогі
спрабуючы працягнуць дыскусію пра Ніцшэ і Таранціна
і тут недзе ўжо каля «Стэлы» дзевачка Іна з Барысава
раптам перадумала ісьці з намі на «Юбілейку»
бо з намі маўляў нецікава
зрабіла піруэт і хіснулася ў зваротным кірунку
мы зь Мінорам пераглянуліся
разумеючы, што ня можам адпускаць дзевачку Іну
дадому адную ўначы ў ейным стане
пагатоў што да «Юбілейкі» заставалася ўсяго ўжо нічога
нейкія паўдарогі
схапілі паўпрытомную дзевачку Іну за рукі
і сілком пацягнулі яе ў кірунку «Юбілейкі»
дзевачка Іна пачала тут жа клікаць на дапамогу
і вішчэць нешта тыпу «Куды вы мяне цягнеце, хлопчыкі!»
«Гвалціць!» крыкнуў Мінор у якога ўвесь гэты час
гарэлі трубы ў прадчуваньні «Варштайнэра»
«Так, вунь у лес», падтрымаў я ідэю свайго добрага сябра
бо ўява сэксу з п’янай дзевачкай Інай даўно мяне перасьледавала
як ні дзіўна дзевачка Іна крыху супакоілася
але потым пачала вырывацца як дзікая
да яе дайшло што злосны Мінор зусім не жартуе
вырывацца ў яе па п’яні хоць і ня надта добра выходзіла
але ўся сцэна насамрэч пачала нагадваць згвалтаваньне
а першай ночы каля парку Перамогі
а калі на пустым праспэкце Машэрава
аднекуль яшчэ й зьявіўся міліцэйскі «казёл»
мы зь Мінорам зноўку пераглянуліся
і я вымушана пацягнуў сваю дарагую
параненую алькаголем у самую жопу дзевачку Іну
назад у «агульнягу»
а Мінор засьпяшаўся ў «Юбілейку» па піва
дарогаю назад гэтая дура крыху працьвярозілася
і пачала лаяцца маўляў праз нас сышла раней часу з п’янкі
да таго ж мы нібыта зьбіраліся яе згвалціць
наабяцалі ды так і ня згвалцілі
што, засцалі, маўляў, даўбаёбы?
толькі рукі ўсе пакалечылі й г.д.
адным словам дыскусія пра Ніцшэ і Таранціна нічым ня скончылася
але выснову зь яе для сябе мы ўсё-ткі зрабілі
і болей ніякіх баб на «Юбілейку» ня бралі
нават цьвярозых пагатоў з Барысава
таму што піва
гэта справа мужчынская і сур’ёзная
ў адрозьненьне ад згвалтаваньня