Сказ пра залатое пёрка

Так, гэта будуць гекзаметры трэцяга

тысячагоддзя

Ад нараджэння Хрыстовага.

Не ў перайманне, вядома,

Слыннаму старцу сляпому Гамеру

або Гесіёду, -

Проста радкі так пабеглі, маёй не

пытаючы згоды.

"Бацька дачушку знасільнічаў -

працверазеў і ўтапіўся ".

"Пенсіянер паляцеў на асфальт праз

акно - ад галечы ".

"Школьніца нож у сяброўку загнала

за трыццаць даляраў ".

"Дачнік спусціў ваўкадава на

хлопчыка - сына суседзяў ".

"Стрэлам у скронь разлічыўся з

жыццём капітан - у адчаі".

"Маці-падлетак, радзіўшы, на сметнік

занесла дзіцятка ".

"Любы, адзіненькі ўнучак бабулю

забіў за бутэльку ".

"Трое юнцоў акадэміку знанаму

чэрап прабілі".

"Гэтай зімою апошняя здохла

ў калгасе карова ".

"Дзеткі на вуліцы вучацца -

злыдні ліцэй адабралі".

"Піскнула праўду газета - і клямка ёй:

болей не пісне ".

Гэта - маленькая частачка хронікі

ў допісах прэсы.

Наша рэальнасць. На стыку стагоддзяў

і тысячагоддзяў

Іншай не здолелі мы забяспечыцца -

цешымся гэтай.

Іншая спее ў яшчэ не набухлых

пупышках свабоды.

2003