Сказ пра залатое пёрка

Не павераць, напэўна, нашчадкі,

Што такія былі ў нас парадкі,

Што дурнілі нас так верхаводы -

Ненавіснікі нашай свабоды,

Нашай мовы, і кнігі, і песні,

Нашых скарбаў і нашых святынь, -

Усяго, што мы ў душах пранеслі

Праз стагоддзяў смяротную стынь.

Як жа сталася, як гэта выйшла,

Што пад выжлаю шчэрыцца выжла,

А пад быдлам скацініцца быдла,

А пад хлусам крыўляецца хлус,

А пад злодзеем хмыліцца злодзей,

А пад лёкаем мыліцца лёкай,

А пад гнусам капогаыцца гнус,

А пад гэтым усім - беларус?

2002