Сказ пра залатое пёрка

Восем іх у мяне - аж восем! -

Розных парод і масцей сабачых:

Чорны, жоўты, руды і перапалосы,

I нават якіх я ў натуры не бачыў -

Якісь кармазынавы і фіялетавы,

I светлаблакітны, як неба ў сонцы...

Хто яны ў хаце? Сябры паэтавы,

Заступнікі верныя і абаронцы.

Вунь які ў кожнага від харобры -

Ні ў аднаго не падтулены хвосцік.

I крый Бог, калі нехта нядобры

У масцы добрага прыйдзе ў госці!

"А ну паспрабуй зачапі перад намі

Не толькі словам, а й думкамі брыдкімі -

Дык пабяжыш з раскалашмачанымі штанамі

I з пакусанымі лыткамі!"

Дзякую, дзякуй, мас дарагія,

За вашу гатоўнасць кінуцца й абараніць,

Калі раптам нейкія людзі благія

Захочуць мне крьгўду ўчыніць.

Як гэта важна ў мой час невясёлы!

I як жа я ўдзячны мілай малечы -

Трэцякласнікам лепшае мінскай школы.

Што мне падарылі вас на сустрэчы!

2004, красавік