Сказ пра залатое пёрка

Як ні прамоўлю - усё неўпапад,

Ды так, што ад злосці жыгаламі пораць:

Справа - нястомны саліст "дэмакрат",

Злева - стагорлы "славянасаборац".

Аж дзіўна - як дружна!

Аднак жа - за што?

Люблю сугалоссе, спакой і свабоду.

3-за чорных шор і карычневых штор

На свет і людзей не глядзеў ад роду.

Ні ў форме палкоўнік,

Ні ў штацкім маёр

Мяне на кручку не трымаў пакрыёма.

I хоць у пакутах сумленне маё -

Мне ніцая радасць раба не знаёма.

Таму і вар'юе іх вольны мой кліч

У матчынай мове, не здадзенай гэрцам.

"I ты, галяпуюць, прадайся і ўкленч!

I ты адрачыся і станься зняверцам!"

Дарма - галяпуюць.

I пораць - дарма.

Запозна: мяне ўжо дастаць немагчыма

Я - там ужо, там, дзе няволі няма,

Дзе толькі свабода, любоў і Айчына.

2003, люты