Калі дапякуць, што ні есца, ні п'ецца
I нават на сэрцы аскоміна -
Я еду зірнуць, як дымочак віецца.
Не, не, не шашлычны, а з коміна.
А потым агмень распалю на падворку,
З камення Лагойшчыны складзены,
I буду там з полымцам весці гаворку
Пра лёс наш, чужынцамі скрадзены.
2002