Я не падману: вершы, песні, балады

Калі я адпяю і адыграю,

Дзе скончу і на чым — не адгадаць.

Адно дакладна ведаю, што крайне

Мне будзе не хацецца паміраць!

Сяджу на літым ланцугу пашаны

І — зьвеньні славы мне не па зубах…

Эй, хто там у прабой дубовай брамы

Ўсё грукае: ба-бах, ба-бах, ба-бах?..

Маўчыць мой госьць, але стаіць, чакае,

Яго ня страшаць спушчаныя псы.

І вось над тынам раптам прыкмячаю

Знаёмы бляск завостранай касы…

Я ператру сярэбраны аброжак!

І залаты ланцуг разьбіць змагу!

Махну праз тын, гушчар — па бездарожжы

Абдзёрты ў навальніцу прыбягу!