Я не падману: вершы, песні, балады

Рвуся з скуры, з усіх сухажылін,

Каб праскочыць, пасьпець да пары!

Аблажылі мяне! Аблажылі!

Гоняць весела на нумары!

Там з-за елак шчабечуць двухстволкі.

Паляўнічы хаваецца ў цень.

Там ваўкі сьнегам коўзкім паўзь ёлкі

Скачуць, быццам жывая мішэнь…

Там паляваньне на ваўкоў! Там паляваньне!

Ату драпежнікаў, старых і шчанюкоў!

Крычаць загоншчыкі, шалеюць псы з браханьня!

На сьнезе кроў і плямы яркія флажкоў…

Не на роўных гуляюць з ваўкамі

Лесьнікі, ды рука не дрыжыць.

Абцягнуўшы нам волю флажкамі,

Б'юць надзейна! А хочацца жыць!

Воўк ня можа парушыць традыцый,

Бо ў дзяцінстве сьляпым шчанюкі —

Ваўчаняты, мы ссалі ваўчыцу

І ўсмакталі: ня лезь за флажкі!

Там паляваньне на ваўкоў! Там паляваньне!

Ату драпежнікаў, старых і шчанюкоў!

Крычаць загоншчыкі, шалеюць псы з браханьня!

На сьнезе кроў і плямы яркія флажкоў…

Ногі хуткія, моцныя скулы!

Дык чаму ж мы, зь якой мы тугі

Зацкавана імчымся пад кулі,

Не спрабуючы праз ланцугі?

Воўк ня можа супроць выхаваньня!

Вось канчаецца час мой ужо!

Той, якому я ахвяраваны,

Усьміхнуўся, узьняўшы ружжо…

Там паляваньне на ваўкоў! Там паляваньне!

Ату драпежнікаў, старых і шчанюкоў!

Крычаць загоншчыкі, шалеюць псы з браханьня!

На сьнезе кроў і плямы яркія флажкоў…

Досыць мне паслухмянасьці! — Ходу

За флажкі! Прага волі мацней!

Толькі ззаду я чуў з асалодай

Крыкі зьдзіўленых мною людзей.

Рвуся з скуры, з усіх сухажылін!..

Не! Мы сёньня ня тыя ваўкі!

Аблажылі мяне! Аблажылі!..

Ды ні з чым засталіся стралкі!