Дынастыя рахманых вепрукоў
наведвае ў цямрэчы Цішкавае поле,
дзе некалі садзілі людзі бульбу,
дзе засталіся пудзілі з мяхоў,
ў якіх гаспадары прывозілі ўгнаенне.
Шукаюць безупынна і нястомна
свае ўлюбёныя прысмакі, —
штурхаюцца,
бяскрыўдна рохкаюць адзін на аднаго.
Нішто не замінае справе ноччу,
але ўсё роўна асцярога не знікае,
бо ля дарогі засталося гумавае кола
і дзве рыблёўкі ў хмызняку схаваны, —
напэўна вернуцца гаспадары.