Вяртанне

Жаўнеры набліжаюцца

спрактыкаваным ланцугом,

Стваламі карабінаў размыкаюць вецце,

Раструшчваюць, нібыта яйкі ў гнёздах, росы,

Жахлівым крокам вымяраюць лёс ахвяры.

Якога Марса служкі вурдалачаць?

Каго шукаюць здані ў нашым лесе?

Стагоддзі пераблыталі, няйначай.

Іх песня,

Як сабачы брэх, мурашыць спіну.

Выццём пазатыкалі сабе вушы,

Не чуюць дрэва, птушку, чалавека,

І толькі рулі касавурацца, як зрэнкі.

Жаўнеры сунуліся хіжым ланцугом,

Спявалі птушкі, размаўлялі дрэвы,

Заходзілася плпчам немаўля…