Вяртанне

Зноў людзкія адбіткі заганныя,

Як музыкі, ў нябёсах лятаюць —

Працінаюць пякельную ноч.

Нараджаюць мелодыі танныя:

Дзьмуць у комінаў доўгія пальцы,

Дзьмуць да чырвані пацерак-воч.

Іх музычны імпэт без падману —

Не жартуюць браты-блюзняры.

Уздымаюцца клубы туману,

Тлум цярушыцца на ліхтары.

Што паперныя столі і дахі!

Тлум укрые таксама і нас.

Тлумны час, як заўсёды, не ў час.

І мацнеюць мелодыі жаху,

І цярушацца пёрамі птахаў —

Вар’яцее атрутны джаз.