АДБІТКІ

Люстэрка трымае да ночы адбіткі:

Рахманыя, ветлыя, хіжыя твары.

І маюць яны, нават самы някідкі,

Імёны свае, як расліны ў гербарыі.

А ноччу адбіткі пакінуць люстэрка,

Пасыплюцца долу — заб’юцца ўтрапёна,

Як соліды важкія з бомкай манеркі, —

І профілі згубяць дазвання імёны.

Загрузка...