РАСПЛАТА

У люстэркі лістоты

глядзіцца сонца.

Зняважыў злачынца дрэва

Абразай ілжывых слоў,

У сьпіну нібыта стрэліў,

І словы атруцілі дол.

Як трызніла дрэва сутоннямі!

Як моташна лісце гуло!

Наўкольныя парасткі кволыя

Ня ўзнімуцца ўжо на крыло.

Не трэба ні шроту, ні пораху —

Люстэркі на дрэве зіхцяць…

Нацэліла зброю на ворага,

І полымя бег не суняць.

Загрузка...