Адкрыццё

Што за сумныя песні

спяваеш ты, Белая Русь!

Як зацішаны боль

яны ў сэрцы маім прарастаюць.

«Ой, ляцеў белы гусь...»

А куды ён ляцеў, белы гусь,

Калі ў небе тваім

толькі шэрыя гусі лятаюць?

З далячыняў сівых

наплывае самотны напеў,

Я прадоўжыць яго —

нават голас мне дай —

не бяруся...

Дык суцешыцца б тым,

што не толькі хацеў,

што паспеў

Прамільгнуць над табой,

праляцець над табой белым гусем...