Адкрыццё

У госці прыходзяць снягі

Не шумным застоллем,

Зацішшам,

Асветленых думак узвышшам

На шэрых раўнінах тугі.

Снягі —і

успаміны: чаму,

Пра што сумавалася ўчора,

Якое ўяўлялася гора

Зацішнаму сэрцу майму?

Снягі —

над усёй мітуснёй

Дасцежных маіх лістападаў,

Як вырай высокі

над садам,

Дзе дрэвы пасаджаны мной.

Снягі —

каб напоўніцца зноў

Душы маёй сумам і смехам,

Усім, што было да снягоў

I не засталося пад снегам.