Адкрыццё

Калі, нарэшце, корба

Прабіла тоўшчу глебы

I нафта чорнай кобрай

Рванулася пад неба —

Было дванаццаць з чвэрцю.

Ўзляцела ўверх: —Дасталі-і!..

I ціш... Пасля, як чэрці,

Ля шчыліны скакалі

Усе, а кінахронік,

Забыўшыся здымаць,

Крычаў: .

— Ну, дай гармонік!

Хачу зайграць!..

А нафта ў неба біла,

Спадала ўніз дугой,

З'яднала і зрадніла

Людзей паміж сабой.

Біў прараб абцасам:

— Беларуска!

Жонка, смаж каўбасы

На закуску.

Зразумейце,

Чэрці вы,

Гэта ж скарб!..

Было дванаццаць з чвэрцю,

I мне сказаў прараб:

— Давай, пішы з абзаца,

Ці як у вас там звычна:

Навечна слава працы!

БССР! I клічнік!