Лебедзь чорная

Расьцілалася

Прадвячорная імгла.

Паміж парасьцяў

Лебедзь чорная плыла,

Лебедзь чорная

Зь перасечаным крылом...

Засмучоная

Мая дзеўчына суздром,

Каля сажалкі

Поруч стоячы са мной,

Мне заўважыла

Нейк надоечы:

— Друг мой!

Лебедзь чорная —

Гэта-ж нашае жыцьцё.

Ў ноч бяззорную

Мы — апаўшае лісьцё.

Адарваныя

Ад Палесься мы зусім,

Наш каханы край

Песьцім песьнямі і сьнім.

Сны зьнібелыя...

З вогкай цемрадзі,

праз муць,

Ці ня белыя

Гусі-лебедзі плывуць?

З ласкай сонечнай,

З добрай весткаю, бадай,

На староначку,

На Палескую —

ў наш край.

Слоўца ветлае

Зь белай гусяю

пашлём.

Маем сьветлае:

Беларусяю

жывём.

........................

Ў сіняй далечы

Прадвячорная імгла...

Паміраючы

Лебедзь чорная лягла

Ў твань зялёную

Пад расквечаньм кустом,

Лебедзь чорная

Зь перасечаным крылом.

1944