Лебедзь чорная

Дзе ты, любая настаўніца?

Зьнікла зь першых дзён вайны.

Парастуць — мо гэтак станецца —

Успамінаў дзірваны.

Між людзей зь цяжкою стратаю

Твой шукаю лёгкі сьлед.

Можа ты жыцьцём узьнятая,

Пазнаеш інакшы сьвет?

I за думкай думка гоніцца.

Дзесьці сьвеціцца маяк...

Раптам бачу — ў кінахроніцы

Ты, каханая мая!

Ў залю цёмную з экрану ты

Пазіраеш на мяне...

Болем радасьці закрануты,

Насустрэч іду вясьне.

I, праменьнямі аквечаны,

Чую моцны ўзьвей цяпла...

Ты ў далёкі кут Нямеччыны

Дзіўным прывідам прыйшла.

1943