Лебедзь чорная

Тану я ў моры мараў,

На сэрцы хваль прыбой.

Палеская Тамара,

О сьветлы вобраз мой!

Не мімаходзь заскочыў

Я ў госьці да цябе.

Ты васількамі вочаў

Цьвіла ў маёй журбе.

Твой мяккі кужаль косаў

Спавіў маю душу.

Не паглядай-жа скоса, —

Я радасьці прашу.

Ня высахне, ня зьвяне

Пялёсткаў белы цьвет.

Пад сонечнае зьзяньне

Каханьне выйдзе ў сьвет.

Я буду ў гэтым годзе

Гарэць, як у вагні.

Маўчаць пачуцьцям годзе!

Тамара, працягні

Ты мне насустрач рукі...

Я познаю парой

Прыйшоў, каб вызнаць мукі

I поўны супакой.

Аб гэтым часта мару

I любую маю

Палескую Тамару

П я ю.