Сёньня сумна мне чагосьці.
Запрашаю сонца ў госьці;
Сьвеціць ветліва яно,
Пазіраючы ў вакно.
Шэры змрок загнаны з ранку
Пад прымятую фіранку.
Залятае ў мой пакой
Залатых праменьняў рой.
Па сьцяне — даўгія цені
Ў палахлівым мігаценьні.
Я ў тых ценях пазнаю
Зь іншым любую маю.
8.12.43