Рэканструкцыя неба

***

Мяне не хапае бо

каб пакрыць твае вусны сваімі

патрэбна Вечнасьць

жменьку чырвоных птушак

кіну ў неба

тая што ўпадзе

станецца зернем

і прарасьце

праз рукі мае

чорнымі дзьмухаўцамі

ты раззлуеш свае словы

яны

коньмі

паСкачуць па Скуры абСыпанай

Сакурай

раздрапаюць

раскрышаць вусны

кінь мяне ў неба

я ўпаду

бо я - зерне

што прарасьце сланечнікам

белым белым мылам

сады памыю

пах дрэва ў валасох

зь дзіцячага шоўку

прачнецца

разам

амаль

побач