Рэканструкцыя неба

***

Валасы мае голас

адкіне

Далёка

за сьпіну ночы

выгнутай абаранкам

гэта я той жаўнер

што гвалціць сваю перамогу

пад парванымі крыламі

чорнага птаха

гэта я на ўскрайку імя

расстраляю бясплодныя дні

паставіўшы іх да сьцяны тварам

крывавым нэктарам

выпестаўшы салодкую кулю

абадранае сэрца

за адамаву скабу закоціцца

шкляной пацеркай

хапаючы

мандарынавы пыл

чужых на ўвесь сьвет

вуснаў

а я крыкну яму крокам руш

усьлед за сьнегам кульгавым

туды дзе

босыя ногі рудавокіх анёлаў

ідуць зь берага левага на правы

слухаць

бязротую вусьціш

неруша вачэй нашых