Moord op de Albert Cuyp

27

‘Waar zat jij nou?’ vraagt Graanoogst geërgerd als Zijlstra ruim anderhalf uur later hun werkkamer binnen komt. ‘Ik heb je overal gezocht. En je was op geen enkele manier te bereiken!’

‘Ik was even aan het mediteren.’

‘Aan het mediteren?’ Graanoogst neemt hem spottend op. ‘Als dat zo is, heeft het in ieder geval wel geholpen, want je ziet er veel minder als een veenlijk uit dan vanochtend.’

‘Nou, bedankt. Uit jouw mond is dat een compliment.’ Zijlstra ziet dat zijn collega de site van Fleurs de Lys op zijn beeldscherm heeft, dus gaat hij naast hem staan. ‘Wat vind je ervan? Missy Christie. En ik zal ook nooit meer op dezelfde manier naar die eigenares kunnen kijken.’

‘Heb je daar soms over zitten mediteren?’ Graanoogst klikt door naar de foto van Christie Zeilmaker in latex. ‘Er staat hier: speciale wensen. Maar daar zijn ze niet erg concreet over.’

‘Daar wil ik die domina anders wel eens over bellen,’ zegt Zijlstra, terwijl hij naar zijn eigen bureau loopt. ‘Hopelijk is ze dan wat spraakzamer dan toen we bij haar op kantoor waren.’

‘O, over bellen gesproken, ik heb die moeder aan de lijn gehad. Haar man heeft deze dagen vrij genomen, en ze zijn nu op weg hierheen.’

Zijlstra, die de telefoon al in zijn hand heeft, legt die weer terug. ‘Nu? Ze komen nu uit Zeeland?’

Graanoogst knikt en staat op. ‘Daarom probeerde ik je dus te vinden. Ze kunnen hier met pakweg een halfuurtje zijn. Ik heb de verhoorkamers 1 en 2 al gereserveerd. En ik heb met Leo afgesproken dat we met hem de strategie even komen doorpraten. Ga je mee?’

Een beetje onwillig volgt Zijlstra zijn collega naar de wachtcommandant.

‘Ha, daar zijn jullie!’ zegt Esterik. ‘Ik heb net nog overleg gehad met Ter Schegget over de onderzoeksresultaten tot nog toe, en hij is het met me eens dat die stiefvader de meest voor de hand liggende dader is. Zeker na wat jullie rapporteerden over dat gesprek met de zus van het slachtoffer. Ik stel dan ook voor dat jullie die man stevig aanpakken.’

Zijlstra wisselt een snelle blik met Graanoogst, die weet dat zijn jongere collega er absoluut allergisch voor is als zijn superieuren een zaak proberen voor te kauwen.

‘We zullen zien wat we uit meneer en mevrouw Bosch kunnen krijgen,’ zegt Graanoogst neutraal.

Esterik kijkt in de papieren op zijn bureau. ‘Als ze hier zo meteen zijn, neemt Oscar die vrouw mee naar Verhoor 2.’ Hij leunt achteruit en slaat zijn armen over elkaar. ‘Ik kan me zo voorstellen, Oscar, dat je mevrouw op haar gemak stelt en probeert haar met zachte dwang aan de praat te krijgen.’

Vervolgens richt hij zich tot Zijlstra. ‘Dan ondervraag jij dus die man in Verhoor 1. Gewoon keihard, wees gerust confronterend. Ik volg beide gesprekken zo goed mogelijk vanaf de meeluisterpost, en ik roep jullie na een tijdje voor overleg. Op die manier kunnen we proberen die twee tegen elkaar uit te spelen.’

‘Zoiets hadden wij ook al bedacht, ja,’ antwoordt Zijlstra koeltjes.

‘Prima, dan zitten we op één lijn,’ besluit Esterik. ‘En dan maar hopen dat we genoeg boven water krijgen om die stiefvader vast te zetten.’

‘Is dat niet wat voorbarig?’ vraagt Zijlstra, met opnieuw een blik op Graanoogst.

‘Beslist niet. Ter Schegget heeft signalen vanuit de korpsleiding gehad dat we dit onderzoek voortvarend moeten aanpakken.’ De wachtcommandant leunt wat naar voren, om het vertrouwelijke karakter van zijn uitspraak te benadrukken. ‘Als ik het goed begrijp, schijnen er hooggeplaatste figuren tot de klantenkring van juffrouw Zeilmaker te behoren. Om te vermijden dat daar ongewenste details over naar buiten ko-men, is ons gevraagd om deze zaak zo snel mogelijk goed af te sluiten.’

‘Is er ook al gezegd wie die betrokken hoogwaardigheidsbekleders zijn?’ vraagt Zijlstra sarcastisch. ‘Misschien moeten we die wel bij het onderzoek betrekken.’

Esterik leunt weer achteruit en steekt beide handen afwerend op. ‘Daar zijn verder geen mededelingen over gedaan. En als die stiefvader inderdaad de dader blijkt te zijn, hoeven we daar ook niet verder in te graven. Dus aan de slag, heren!’