Moord op de Albert Cuyp

31

Graanoogst loopt de kamer van Leo Esterik binnen en blijft verrast staan. Zijlstra zit daar al, met een wat bedremmeld gezicht.

‘O, sorry,’ zegt Graanoogst. ‘Ik hoop niet dat ik stoor.’

Esterik staat op en zegt met een veelbetekenende blik. ‘Nee, dat is niet erg. Hendrick en ik hebben net een goed gesprek gehad.’

‘Dat is mooi!’ reageert Graanoogst verheugd.

De blik van Zijlstra gaat van de een naar de ander, maar hij zegt niets.

‘Oké, mannen, we moeten het weer even hebben over strategie.’ Esterik leunt tegen zijn bureau. ‘Ik stel voor dat we nu goed doen wat er eerder op de dag misging: separaat verhoren, ik monitor de gesprekken en onderbreek die na een tijdje, en dan proberen we die twee tegen elkaar uit te spelen.’

Graanoogst wacht op een scherp of een snedig antwoord van Zijlstra, maar dat komt niet. Dus gaat hij zelf verder: ‘Lijkt me prima. Maar dan moeten we ook onze munitie goed verdelen, anders komt het niet overtuigend over.’

‘Inderdaad!’ valt Zijlstra hem bij. ‘Oscar heeft die informatie over hun auto en ik heb de klantenlijst. Als we het na de onderbreking slim spelen, kunnen we tegen elk van hen net doen alsof de ander ons die informatie gegeven heeft. En dan kijken of er eentje breekt.’

‘Ik gok op dat hulpje,’ zegt Graanoogst met een brede glimlach.

‘Nee, Vera zelf,’ werpt Zijlstra tegen. ‘Die ga ik breken. Ik ben goed met vrouwen.’

‘Maar vrouwen zijn ook goed met jou,’ zegt Esterik ernstig. ‘Daarom wilde ik voorstellen dat Oscar die dame doet. En jij dan die assistent van haar.’

Even wil Zijlstra protesteren, maar hij houdt zich in. ‘Oké, dat is goed, Leo.’

Achter hem trekt Graanoogst een wenkbrauw op en glimlacht naar Esterik, die geen krimp geeft.