З АКЦЭНТАМ
За тое, што я размаўляю з акцэнтам,
Мяне — ха! — адораць падробленым цэнтам,
А мент забярэ за падробку ў мянтоўку,
Гумовым дубцом зь мяне зробіць цыноўку.
За тое, што я размаўляю з акцэнтам,
Мяне забяруць і - пінцэтам, пінцэтам!
Разрэжуць ланцэтам, пакажуць студэнтам,
Каб ведалі, як размаўляць
З акцэнтам!
І нехта мяне, зь яшчэ горшым акцэнтам,
Напоіць абсэнтам, абдыхае кентам,
Задурыць размовай аб пентым-дзясентым
І потым пацягне да апартамэнтаў.
І там без размоваў (таму без акцэнту)
Зь мяне па чарзе будуць зьдзеквацца розна.
Я ўспомню мянта, і пінцэт, і студэнтаў,
Як блізкіх, як родных, як лепшых... Ды позна!