ДЗІЎНЫ ЗЬВЯРОК
Нейк прывезьлі ў наш зьвярынец
Вельмі дзіўную жывёлу.
Вочкі-сонейкі са скрыні
Аглядалі ўсё наўкола.
Футра зьзяла, быццам поўня
Над блакітнымі палямі.
Вось які зьвярок цудоўны
Пасяліўся побач з намі!
Толькі лапкі аб падлогу
Да крыві ён абівае,
І яму на дапамогу
Вартаўнік не пасьпявае.
Скурка тонкая празь меру
І ад дотыку рукі
Рвецца горай за паперу
І паўзе ва ўсе бакі.
А ад позіркаў цікаўных
Ён сумуе і марнее,
І ад розных смачных страваў
На мытуху ён хварэе.
Ён нагадвае камэту,
Закапаную ў пясок.
А чаму - каб хтосьці ведаў,
Каб хоць трошкі дапамог...