За здаровы лад жыцця

БАЛЕРЫНА

Сем гадзін. Тэатар поўны гледачамі,

Быццам бочка - селядцамі, людзі пільна

Сочаць, як пакутна поўзае па сцэне

Балерына са зламанымі нагамі.

Дырыжор бязрукі, палку ўзяўшы ў зубы,

Мітусіцца перад скурчаным аркестрам

Эпілептыкаў і паралізаваных,

Што ўхапілі канвульсіўна інструмэнты.

Гледачы ўсе спрэс глухія і сьляпыя,

І тэатар за часоў Напалеона

Зруйнаваны безнадзейна назаўсёды.

А пад стольлю на паўвыскубаных крылах

Сумна лётае здань нейкай іншай здані

І палохае бядачку балерыну,

Балерыну са зламанымі нагамі.

А са столі я крычу пра злую долю,

Зачапіўшыся нагой за жырандолю,

Я крычу ня ролю.

Я крычу ад болю.