За здаровы лад жыцця

БІБЛІЯТЭКА

Маленькія скрываўленыя ручкі

цягнуць кніжку з паліцы.

Маленькія скрываўленыя ручкі,

але толькі адна.

Брудныя валасы і крывавыя вачніцы.

Мне жахліва, але за сьпінай сьцяна.

А перад носам таксама сьцяна,

Са столі валіцца вапна,

ціха і трапна,

як ніколі раней.

Што рабіць?

Каталожныя скрыні

вытыркаюцца з розных бакоў,

б’юць мацней і мацней,

панабілі мне гузакоў.

Ногі мацаюць бібліёграфы

ў выглядзе пацукоў.

Шлях да выйсьця адрэзаны!

Бібліятэкаркі ў выглядзе кажаноў

зноў і зноў

сядаюць на вочы, блытаюцца ў валасох,

разьдзіраюць кіпцямі скуру,

шкуматаюць у макулятуру.

Вось, вятрыскам перапярэзаны,

паркет прабівае ВАЮ! -

кніжкі за ім, як птушкі,

драпежныя пажыральнікі падлы,

прагна выдзёўбваюць кішкі,

на падлогу кідаюць мяса,

трушчаць косткі...

ГЭТА СОН!

Я разьбіваю

шкло ў вакне!

Звон!

Прачнуцца! Тэрмінова трэба прачнуцца!

Гэта сон! Але раптам чужы?

Нейкай Марфы або Пракопія?

Мяне рэжуць шырокія вогненныя нажы.

Нехта робіць зь мяне ксэракопію!

Марфа! Марфачка!

Абудзіся!

Пракопка!

Я кардонная картка.

Я чорная кропка.

Цяжка дыхаць.

Я нічога не адчуваю.

ГЭТА СОН! Але раптам... О Божа!

Раптам нехта даўно ня сьпіць,

Толькі сон ня можа спыніцца? Я

ня выратуюся, мне ня жыць...

Не!

Ня трэба!

Ратуйце!

МІЛІЦЫЯ!!!