ГАМЭР
Як па пяску, рассыпаным па пляжы,
Па камянёх, якія час зьбіраць,
Ён раптам прыйдзе, спыніцца і ляжа,
Каб дагары нагамі загараць.
Зжаўцелы і распрануты да костак,
Абжыты квадрыльёнам мурашоў,
Устане раптам год празь дзевяноста
І пойдзе спаць туды, адкуль прыйшоў.
Яго ўжо там чакае валка лесу,
Завеі, сьнежань, футравы каўнер...
У белую сьляпую каламесу
Сыходзіць белы і сьляпы Гамэр.