***

Ён кахаў яе сярод поля

За квітнеючымі садамі,

І аблокі плылі паволі

Па-над вышкамі з правадамі.

А паветра гуло і пела

Тагасьветным таемным гукам.

Выгіналася ў хлопца цела

Ўжо гатовым да стрэлу лукам.

І здавалася поўным шчасьце,

Быццам зьдзейсьніліся ўсе мары:

Ён шаптаў ёй замовы жарсьці,

Цалаваў радзімкі і шнары,

Прагнуў целам і прагнуў вокам,

Прыціскаў да яе свой рот.

А дзяўчына білася токам

І была халоднай, як лёд.

Загрузка...