Байкі

У Мамы зубы забалелі.

(Каб вы такой прыемнасці не мелі.)

За сківіцу ўхапіўшыся рукою,

Не знойдзе месца сабе Маці

Ні на дварэ, ні ў хаце

I енчыць, ходзячы з пакою да пакою.

Шчака ўзнялася, як гара,

Аж проста зайздрасць бярэ Волю.

I вось, скрывіўшыся, надзьмуўшы губкі,

Яна таксама енчыць «з болю»:

— Ой, мама, боля зубкі!

(А Волі — года паўтара.)

Калі плаксівага я стрэну юнака-паэта,

Дык мне заўсёды сцэнка гэта

На памяць просіцца сама —

Паэт нагадвае мне Волю:

Ён стогне ад зубнога болю,

А зубак то ў яго няма.

Эх, дзівакі! Хай той ад болю вые,

Ў каго ёсць карані гнілыя.