Байкі

У папа ды быў сабака,

Поп яго любіў.

Ён не краў у баці сала,—

Поп яго не біў.

Баця жыў ля школы блізка,

Проста двор у двор,

I наведваў часта Лыска

Школьны калідор.

Да пажывы Цюцька ласы

Раз у школу йдзе,

Ён абшнырыў усе класы,

Ды няма нідзе.

Хоць у думках невясёлы,

Хоць і посціць пост,

Але выйшаў Лыска з школы —

Абаранкам хвост.

Напаткаўся ён Мілорду,

Які тут гуляў;

Прывітаўся морда ў морду,

«Добры дзень!» маўляў.

(Мне пяром размову гэту

Цяжка й перадаць.)

— Дзядзька Лыска за асвету

Ўзяўся, як відаць?

— Ды прызнацца ўжо не сорам,

Пхнёмся пакрысе:

Сем тут класаў з калідорам…

Я прайшоў усе.

I пайшло ад сукі сучцы —

Хто каго ні стрэў,

Што той Лыска у навуцы

Сам сабаку з'еў;

Не капціў дарэмна свету,

Жыў ды не драмаў;

Што вышэйшую асвету

Лыска атрымаў;

Што ў становішчы сабачым

Гэта ж — о-го-го!

Што мы шмат яшчэ пабачым

Цудаў ад яго.

Вось і чын у Лыскі новы

(А ранейшы знік):

Навуковай установы

Лыска працаўнік.

У папа ды быў сабака,

Поп яго любіў,

Ды вучоным знакамітым

Чорт яго зрабіў.