Фантамас

XIII Будучыня Тэрэзы

У шыкоўным, нядаўна набытым палацы па вуліцы Эжэна Флаша гаспадар Эцьен Рамбэр прымаў банкіра Барб’е. Мужчыны толькі што дакурылі цыгары і абмяркоўвалі фінансавыя справы.

— Як пан мяркуе наконт уральскай медзі? — спытаў Эцьен Рамбэр.

— Я думаю, будзе няблага набыць гэтыя акцыі,— адказаў банкір.

З паўгадзіны мужчыны зацікаўлена абмяркоўвалі свае справы.

— Пана, відаць, цікавіць,— сказаў Рамбэр,— адкуль я вазьму тыя дваццаць мільёнаў? Супакойцеся, яны ў мяне ёсць! Але папярэджваю: я буду кантраляваць усе банкаўскія аперацыі.

— Мне няма чаго ўтойваць,— сказаў Барб’е,— наадварот! Але, на жаль, я мушу ісці.

Калі цяжкія дзверы зачыніліся за банкірам, Эцьен Рамбэр выйшаў у гасцёўню. У прыцішаным каляровым абажурам святле свяцілася толькі белая сукенка Тэрэзы Авернуа. Пачуўшы крокі, Тэрэза азірнулася і выйшла насустрач Эцьену Рамбэру.

Пасля трагедыі ў замку Бале сябры і сваякі маркізы яшчэ мацней з’ядналіся. Баранеса дэ Вібрэ не супакоілася, покуль ёй не даверылі апекавацца над сіратою — Тэрэзай Авернуа. Баранеса перавезла Тэрэзу ў свой замак. Мінулі дні і тыдні — найлепшы лекар зрабіў сваю справу. Вясёлыя сябры запрасілі баранесу ў Парыж, і пасля доўгіх ваганняў яна разам з Тэрэзаю паехала туды, як меркавала, на тыдзень. З таго часу мінуў месяц. Баранеса не раз пакідала Тэрэзу ў Эцьена Рамбэра.

— Выбачайце, пан Рамбэр, што з-за мяне вы не можаце легчы спаць,— Тэрэза паклала руку на плячо Рамбэру.— Мне хацелася б застацца тут.

Эцьен Рамбэр далікатна вызваліўся з яе пяшчотных абдымкаў і пасадзіў на канапу.

— Я б таксама быў шчаслівы, каб ты жыла ў мяне, але, на жаль, гэта немагчыма. У свеце палічаць непрыстойным, калі маладая дзяўчына будзе жыць у мяне.

— Пана палічаць маім бацькам.

Пры слове «бацька» Эцьенаў твар змяніўся.

— Не забывай, Тэрэза, я «ягоны» бацька.

Тэрэза пачырванела, і Рамбэр усміхнуўся:

— Ведаеш, у мяне з'явілася адна ідэя. Сярод маіх знаёмых ёсць адна вельмі радавітая пані — англічанка з вышэйшага свету. Я з ёю ў цудоўных адносінах. Яна заможная і шмат часу аддае дабрачыннасці. Яе імя лэдзі Белсом.

Ад здзіўлення Тэрэза шырока расплюшчыла вочы.

— Лэдзі Белсом,— працягваў Рамбэр,— колькі месяцаў таму страціла мужа. Цяпер яна даручыла мне весці яе фінансавыя справы. У яе доме жыве шмат маладых дзяўчат. Усе яны з вядомых ангельскіх сем’яў. Я скажу лэдзі Белсом, каб яна прыняла цябе да сябе. У цябе будзе вельмі прыемнае акружэнне, і я не сумняваюся, што лэдзі Белсом паапякуецца над тваім далейшым лёсам.

— Дарагі пан Рамбэр,— усхвалявалася Тэрэза,— зрабіце гэта дзеля мяне, дамоўцеся з лэдзі Белсом, тады я буду шчаслівая!