Я не зпайшоў сабе супакаення
На вулках Браціславы і Масквы,
На вулках Бруге, што абклаў каменнем
Фламандскія каналы і ставы.
I нават Мінск мне не дае спакою,
I роднага Палесся паплавы,
Пакрытыя чарнобыльскай лускою...
Не супакоіць гэты свет і той
Вандроўніка, што зайздрасцю сляпою
Працяты, як атрутнаю стралой.