Ці гэта памяць узвышае нас?
Ці водгулле, што вечнасцю здаецца?
«Над хвалямі...»,— прамоўлю, і ў адказ:
«...сінеючага Ніла...»,— адгукнецца,
Ды не заўсёды, і знікае сон.
Радзіма — жвір, і гэты жвір сплывае.
«Ад прадзедаў спакон...» — а што спакон?
Я — ведаю, а мой сусед не знае.