Ноч села на палескія гароды
Радыеактыўнаю імглой,
I змізарнеў той ноччу назаўсёды
Уласны страх — стаў пташкаю малой.
Уласны страх — сапраўдны ён ці ўмоўны,—
Як верабей, што ціўкае ў галлі...
Ёсць большы страх, і ён цяпер галоўны —
Страх неба роднага і роднае зямлі.