Shakespeare's Sonnets in Latin

CIX

Dixeris, o, nunquam me falsum, absentia quanquam

Visa sit ardoris vim minuisse mei;

Non animam citius quam memet linquere possum,

Inque tui septo pectoris illa iacet.

Cara mihi domus ista; ut sim fortasse vagatus,

At redeo, qualis qui pede fecit iter;

Adque diem rediens, ac non mutatus ut ille,

Lympha viae sordes quae luat, ipse fero.

Nunquam, o, credideris, pectus si prava tenerent

Cuncta quot obsidunt sanguinis omne genus,

Flagitio infectum fuit hoc, ut linquere vellet

Te, nihilum propter, te, mea summa boni.

Totus enim mundus prae te, flos optime rerum,

Fit nihili; e cunctis unus es omne mihi.