Shakespeare's Sonnets in Latin

XXIX

Fortunae fugiens iras oculosque virorum

Sicubi desertum me miserumque fleo;

Sive deûm irrito frustra clamoribus aures,

Meque tuens fatis imprecor omne malum;

Vellem ubi me natum spe cum meliore fuisse.

Huius amicitiis, illius ore, parem,

Artemve alterius vel idonea tempora natum,

Quoque meum magis est hoc minus omne placet;

Tum, per eas idem curas me paene perosus,

Forte tui memini, laetaque cuncta reor;

Ac feror in cantus ut inerte a caespite surgens

Mane novo ad caeli cantat alauda fores.

Ditat enim sic ipse tui me sensus amoris

Vt mihi tum regum despiciantur opes.